Ploegentijdrit en Criterium in Gilze

Sinds mijn terugkeer uit Frankrijk heb ik weer enkele malen meegereden met de Coureurs Club Jeroen Bosch (CCJB), de plaatselijke wieler tourclub die pas bestaat sinds een jaar of twee. En dat blijkt heel gezellig te zijn. Leuke gasten die de heroiek en de schoonheid van het fietsen waarderen en op een leuke manier gebruiken om evenementen en bijeenkomsten te organiseren op een net iets andere manier dan de gemiddelde WTC. Zo zijn er regelmatig clinics of café-avonden met oud profs, en was de CCJB de organisator van rit waarbij de tourvlag van Den Bosch is overgebracht naar Rotterdam.

Ik had het geluk dat ik nog mee kon rijden in een van de ploegentijdritteams die zaterdag 17 juli in Gilze aan de start zou verschijnen.  Een ploegentijdrit is nieuw voor mij en het leek me geweldig om te doen en ik mocht meteen in het eerste team starten.

Er werd in 5 blokken van 8 teams gestart met 1,5 minuut ertussen. Ieder team bestaat uit zes man en de tijd van de vierde man na 24 km zwoegen telt. Met Elles als supporter aan de start reden we met een vaartje van rond de 42km p/u weg. Het tempo werd nog iets opgeschroefd en we begonnen te lijken op de gevreesde trein van Peter Post die ook zijn eigen mannen vermoordde want al snel zat een renner om hulp te roepen en binnen zes kilometer moest hij afhaken. Tegenvaller! We bleven desondanks dapper doorrijden, de last verdelend over vijf man, want het tempo moest hoog blijven. Het ging niet slecht en na 8 km was de eerste ronde gedaan in 12:50.

De tweede ronde ging iets sneller, we kenden het parkoer nu ook. Op de tweede helft van het parkoer stond best wat wind dus dat was doorwerken en goed op de kant rijden. Ver voor het ingaan van de derde ronde kregen we het team wat voor ons was gestart in zicht. We reden er langzaam naar toe, er was geen ontsnappen voor ze aan. Na de tweede doorkomst haalden we niet alleen dit team in, maar tegelijkertijd ook het CCJB2 team. Ze schreeuwden ons naar voren!

Niet ver daarna moest ook de tweede man lossen uit ons team. Nog vier over, minder kan niet. De druk werd hoger, de mannen werden moe. Dat was goed te merken na de bochten, het optrekken en vaart maken duurde steeds langer. Geprobeerd zoveel mogelijk kopwerk te doen zonder de boel uit elkaar te trekken. Hoge hartslag, flink in het rood. Vlak voor de finish haalden we nog een damesteam in en na 37:30 kwamen we over de streep. Een gemiddelde van 39.56 km/u een 17e plaats. Niet slecht, iedereen blij. We hebben dan geen beker gewonnen maar we hadden wel veruit de mooiste teambus (zie foto).

De dag erna bleek er een criterium te zijn waar ik aan mee kon doen als niet-licentiehouder. De start van mijn eerste criterium ooit was om 12:30 uur in het hart van Gilze. Totaal reden we 40 kilometer, 28 ronden van 1,4 kilometer. Het ging er meteen flink op, rond de 40 tot 46 kilomter per uur. Het peleton van 57 man brak in stukken en ik kon mee met de eerste groep. Na een ronde of twaalf riep de speaker om dat bij de volgende doorkomst een tussensprint werd gehouden. Ik zat vooraan en probeerde mee te doen en ik sleepte er een tweede plaats uit. Dat betekende een envelopje voor mij na de finish!

De sprint kostte toch wat kracht dus daarna even uitgerust. Het was goed opletten geblazen omdat een aantal man minder goed rekening leek te houden met elkaar. Vlak voor het einde ontsnapte een van de vier mannen van het plaatselijke Den Brooij team. De rest van het team hield in en het tempo zakte terug. Ik durfde niet te gaan, reed al in het rood. Ik zat goed voor de eindsprint op plaats zes. Vlak voor de laatste bocht liet ik me verassen en haalden ineens een man of zes mij in, waardoor ik verder van achteren kwam te zitten. Na de laatste bocht in de sprint kwam ik terug van plaats 12 tot plaats 9.

Niet slecht voor een eerste keer en twee envelopjes verdient met € 5,- (sprint) en € 7,- (9e plaats). Als je een vergelijking maakt met de subtop van het amateurvoetbal dan zou je tot verassende conclusies kunnen komen. Ik speelde kortstondig in een team waar 100 gulden per gewonnen wedstrijd werd betaald. En 50 gulden bij een gelijkspel. Helaas verloren we alles en degradatie was het resultaat, maar blijft staan dat de hoeveelheid verichtte trainingsarbeid voor voetbal en fietsen voor mij neerkomt op zeker 1:2 in het voordeel van het fietsen. En de uitbetaling nu dus ook.

Voila, een geslaagd fietsweekend, ook voor Elles want zij heeft de hele zondagochtend rond Berg en Dal op de MTB doorgebracht en dapper twee valpartijen doorstaan.