La Look 2010

Na maanden van trainen is het dan eindelijk tijd voor de eerste cyclo van 2010: La Look in Nevers. Spannend is het want deze koers zal me veel duidelijkheid gaan geven over mijn fysieke gesteldheid. Rij ik beter dan vorig jaar? Hebben de trainingsschema’s van Frank Senders geholpen? Hoe gaat het met mijn schouder die drie en een halve week geleden nog geopereerd is?

 

Het is zondagochtend 30 mei 8:30 uur en we starten we in de miezerige regen met een graad of 16 en niet al te veel wind. Ik kan redelijk goed vooraan blijven, mede doordat de regen dwingt tot voorzichtiger rijden. Na een kilometer of 10 komen de heuvels en daar moet ik de eerste groep met Laurent Jalabert (jawel, kent u hem nog?) laten gaan. Ik zit in de tweede groep en het tempo ligt hoog. De groep dunt langzaam aan uit tot een man of 80. Het begint ineens enorm te regenen en ik zie weinig dus het tempo zakt wat terug. Gelukkig geen valpartijen en het zou al snel droog worden.

Dit is de derde keer dat ik La Look rijd en ik merk dat ik redelijk relaxed mee kan komen met deze groep die sneller rijdt dan ik gewend ben. Dat is een goed teken. Desondanks verschuil ik me in de luwte middenin of achteraan zodat ik niet al te hard hoef te werken. Ik wil namelijk op het einde van de rit proberen om te ontsnappen. Ik ken het parkoer en weet wanneer het moment daar is. En dan moet ik niet nu al “een jasje uittrekken” en nodeloos energie verspillen.

Op 70 km zie ik ineens iemand vanaf de fiets plassen. Dat heb ik nog nooit gezien in het echt. Tja, als je nu langs de kant stopt dan ben je de groep kwijt. En ik moet ook. Ik probeer hetzelfde op een stuk vals plat naar beneden zodat ik niet te veel loskom van het peleton en het lukt. Daarna zie ik nog een andere renner dit kunststukje uithalen. Nou, dit zijn de dingen die je als lezer natuurlijk graag meekrijgt, verhalen uit de koers.

Na 80 km volgt weer een klim van ongeveer 3 km. Gas erop en ik rij met de snellere jongens mee zonder in het rood te rijden. Op 110km hetzelfde verhaal. De groep dunt uit en je ziet dat een aantal er doorheen zitten.

Op 140 km is de laatste steile klim van maar 1 km lang. Zeer geschikt voor mij. Ik zorg dat ik vooraan zit en aan de voet van de klim rij ik met de eersten omhoog. We geven flink gas en de groep valt uiteen. Samen met Ben Forsyth, een Schot van origine, en een Nederlander Tim Versteeg kom ik als eerste boven op de top. De Scotsman en ik besluiten door te gaan met nog 15 km voor de boeg naar de finish. Goede samenwerking, kop over kop. De groep van 24 man probeert ons bij te halen maar we lopen uit. We hebben een kans!

We rijden constant met 42 tot 45 per uur op Nevers af met die hongerige troep wolven achter ons aan. Ik begin na 10 km stuk te zitten maar wat voor keuze heb je, je moet door. Denken aan de finish en niet aan de pijn. Op twee kilometer voor de streep zit ineens de Versteeg bij ons, hij was de enige die de oversteek kan maken. Met z’n drieën kunnen we die groep makkelijk nog een paar minuten afhouden.

In Nevers knallen we door de straten langs de rivier de Loire, motard voorop. Nog een paar bochtjes en een klimmetje waar ik voor het eerst op m’n binnenblad over moet omdat ik zo stuk zit. Ik moet de twee laten gaan. Het maakt me niet zoveel uit, als ik maar voor de groep over de streep rij. Ik passeer Elles die langs de kant staat en daarna hup over de finish. Gelukt! Twee Nederlanders en een Schot geven fietsles aan een groep Fransen.

 

De Nederlander, die dit jaar ook nagenoeg alle cyclo’s van de Sportcommunication rijdt, vertelde later dat het 6 man in de groep echt niet lukte om het gat naar ons dicht te rijden en dat hij het uiteindelijk samen met een Fransman had geprobeerd die halverwege moest afhaken.

M’n 20e plaats in mijn klassement (30-39 jaar) is een nieuw persoonlijk record (4:36 uur en 283 punten). De schouder had het redelijk gehouden maar ik zie toch problemen voor ritten met lange beklimmingen en afdalingen. Ik ga morgen een pijnstillend spulletje laten inspuiten die me een maand moet gaan helpen.

Nu rusten en voorbereidingen treffen voor 4,5 week Frankrijk met a.s. zaterdag La Ventoux. Het vertrouwen is er!

Nog een toevoeging: stukje van het verslag van de ontsnapping vanuit een ander perspectief, namelijk achtervolger Tim Versteeg.

Op de laatse 2 klimmen bij Marzy wordt flink gas gegeven. Boven op rijden twee hardrijders uit London en Tilburg weg. Met 8 man proberen we tevergeefs het gat te dichten. Op 6 km voor het eind spring ik met een Fransman weg. Hij geeft vol gas, als ik overneem kan hij niet meer volgen. Ik rijd alleen het resterende gat dicht. Samen met Ben Forsyth (339) en Roderick Derks (17) blijven we de groep voor.