La Look 2009

De eerste cyclo van 2009 is er één in de “La grande Trophee” competitie. Vol goede moed reis ik op vrijdag al af naar Nevers, samen met m’n broer. Leuk! Het begint al goed, Joris is vertraagd door files in Nederland en later staan we samen urenlang in de file in België. En het is toch gezellig. Lekker zingend op de muziek van Radio Nostalgie overleven we de Belgische verkeerschaos moeiteloos.

‘s Avonds na 11 uur komen we pas aan in Nevers en de eigenaresse ligt al op bed. “Bonsoir!”. De volgende dag lekker brunchen op het terras in de heerlijke zon, daarna inschrijven waar ik een aantal mensen van de organisatie weer spreek. Ze herinneren zich nog mijn valpartij van vorig jaar. Ze hadden zich wat zorgen gemaakt. Ik regel nog een nieuw “Je Roule Propre” shirt, want de vorige was gescheurd en ik krijg een hoog startnummer: 32. Omdat ik veel koersen rijd krijg ik korting en een tas waar ik m’n fiets in kan vervoeren. Leuk.

Ze verwachten van mij, deelnemer van het “Je Roule Propre Team” blijkbaar dit jaar dat ik onderweg de nummers onthoud van mensen die zich niet aan de regels houden (afval weggooien, verkeersregels negeren). Die nummers moet ik dan doorgeven na de koers. Dat is iets wat me niet bevalt, en dat ga ik nog bespreekbaar maken. Mensen aanspreken onderweg is prima, nummers opschrijven en aan de organisatie doorgeven is iets anders.

Goed, de start is om 8:30 uur en we vertrekken samen vanuit het hotel naar het plein wat daar vlak achter ligt. Het is al druk en ik kan direct vooraan aansluiten. Er worden foto’s genomen met de burgemeester erbij. Om 8:40u vertrekken we voor een gecontroleerde start. Na twee bochten schieten de echt heel snelle mannen en tevens ook de gevaarlijke gekken om me heen, het is een wonder dat er niemand onderuit gaat. Ik doe het redelijk rustig aan. Buiten stad vind er nog een gecontroleerde start plaats, en dan bevind ik me inmiddels op ongeveer positie 400. Zo snel gaat dat. Misschien dat ik dit een volgende keer weer beter kan.

Het eerste stuk is heuvelig, en iets meer op dan neer. De groep waarin ik zit is groot en dat blijft ook zo, de koers is relatief gezien redelijk vlak en je kunt je zo makkelijk verschuilen, ook als je niet zo sterk bent. Op 70, 80 en 95 kilometer zijn de eerste klimmetjes die verschil zullen gaan maken.

Het is geconcentreerd rijden want de groep is groot, de wegen zijn soms smal en er is tegenverkeer. Gelukkig hebben we een motard voor onze groep die de meeste tegenliggers aan de kant weet te zetten. Hier en daar een valpartij waarvan één vlak naast me. Ik rij ontspannen en hoef niet al te veel mijn best te doen dus ik kan ook goed mijn aandacht houden bij het rijden in de groep.

Op 120 kilometer krijgen we de langste klim van 3 kilometer. Hier worden de verschillen groter en breekt de groep opnieuw. Vorig jaar moest ik hier erg mijn best doen om niet los gereden te worden, dit jaar rij ik makkelijk mee en kan ik de meeste renners passeren zonder zwaar in het rood te rijden. Dat is echt een fantastisch gevoel.

Op 150 kilometer komen de laatste klimmen. Ik rij makkelijk mee omhoog en besluit naar de kop van de groep te rijden om zo hoger in het klassement te eindigen. Achteraf zou blijken dat me dit inderdaad 50 plaatsen zou schelen. Vorig jaar hadden we drie beklimmingen vlak voor de finish, en mijn plan is om op de derde klim er vandoor te gaan. De derde klim komt echter maar niet, vandaag zijn het er blijkbaar twee. Dat is even verwarrend en ik wacht net iets te lang om nog echt een poging tot een ontsnapping te kunnen wagen.

In de straten van Nevers gaat het weer hard en ik zit in de kop van de groep. Op de laatste hele korte klim naar het plein waar we finishen, daar waar vorig jaar mijn ketting eraf viel, ligt ineens asfalt ipv de kinderkopjes, da’s ook een verrassing. Ik scheld nog een Fransman uit die steeds van z’n lijn afwijkt en ik finish. Opgevangen door m’n broer.

Goede rit, sneller gereden en een aardige klassering: 42e van de 90 in mijn categorie, 160e van de 424 in het totaalklasement. Ik eet nog wat, Joris schiet wat plaatjes en na de douche in het hotel weer snel op weg naar Les Pays Bas. Joris rijdt bijna alles, en in de files in België is het natuurlijk weer tijd voor… Radio Nostalgie met de Soulparty! Heel gezellig zo, die files daar. Zeker om 22u ‘s avonds in het weekend, echt een aanrader.

Over twee weken de volgende rit, de Shimano Fiets Challenge.