Op een vrijdagmiddag in mei ben ik aan het werk en krijg ik rond 13u een mail binnen van Strava. You just lost your KOM on Martinus Nijhoff brug Noord by 1 second.
Oh, dat zal weer de zoveelste grappenmaker zijn die met de auto en de Strava App de brug over rijdt, denk ik. Maar wacht, 1 seconde? Dat is geen auto!
Inloggen, kijken, potverdorie dat is een fietser die met 49,3km per uur over de brug is geknald. En dat is 0,3km harder dan ik. Hoe kan dat nou, die jongen rijdt in zijn andere ritten niet eens zo hard. Staat er dan zoveel wind? Ja inderdaad, windkracht 6 precies in de rug! Ja dat is ook wat, ik heb met windkracht 3 schuin in de rug dat vorige record gereden. Als bij een zeiler die weet dat het waait maakt onrust zich meester van mij. Er zit maar een ding op, nu ook zelf gaan rijden. Het is nu of nooit om KOM te blijven van deze brug.
Ik maak mijn werk af en rij snel naar huis, stap op de fiets en rij tegen een hele harde wind in naar Zaltbommel. “Veel meer wind dan de vorige keer toen ik de KOM reed, da’s niet eerlijk, het is mijn brug.”, denk ik steeds weer en ik wordt bozer op die kerel die me zo onverwacht gepasseerd is op een doordeweekse middag waarop iedereen hoort te werken. Ik heb niet veel tijd, moet ook Juul uit de opvang halen, het moet in één poging gebeuren.
Over de brug tegen de wind in, moeizaam. Aan de overkant even uitrusten en hop daar ga ik. Ik zet aan en draai de brug op, flinke trappen om op snelheid te komen. De wind pakt me op en ik ga steeds harder. Twee meisjes verkleefd aan hun smartphone gebruiken het hele fietspad en ik moet uitwijken waardoor ik wat tijd verlies maar de snelheid gaat al snel naar de 50 per uur. En hoger: 52, 54, 56 per uur. Wow, ik krijg het gevoel op te stijgen. Dat wordt een klein feestje thuis want dit gaat lukken!
Over de brug gas terug, uitbollen en uitrusten. Het was toch ruim een kilometer vol sprinten. Op weg naar huis rij ik door de harde wind nog twee KOM’s aan gort. Thuis aangekomen meteen het resultaat uploaden en jawel: de KOM is terug in huize Derks met 53,0 km per uur en ik ben precies op tijd om Juul op te halen. Lachen.
‘s Avonds komt Elles thuis en vol trots laat ik mijn KOM zien. “Hoezo nummer 1?” zegt Elles, “Je staat op de tweede plaats man.” Wat?! Weer verslagen met 1 seconde en 0,8 km per uur. Via Strava zoek ik contact met de nieuwe KOM , hij blijkt naast de brug te wonen en er al tijden mee bezig te zijn mijn eerste plaats over te nemen. Toen hij zag dat ik mijn tijd zo sterk had verbeterd is hij meteen op de fiets gesprongen. Ook voor hem was het nu of nooit. Huilen.
Lesson Learned: upload je resultaat pas als de wind is gaan liggen..
Leave a Reply