Precies op tijd thuis vanuit Spa om te douchen, de was aan te zetten en met een bak maaltijdsalade (een keer geen pasta) het journaal vanaf de bank te bekijken. Daarna afgewassen, de fiets schoongemaakt en een filmpje aangezet. Klinkt als een succesvolle Waalse Pijl maar dat is niet helemaal waar. De 210km en 3833m hoogteverschil was vandaag met de Steven Rooks Classic (SRC) van eergisteren nog in de benen te veel voor me.
Het kon ook niet zo zijn dat ik vandaag de tegels uit de straten zou rijden. Vanaf het begin was het duidelijk dat ik het rustig aan zou moeten doen om überhaupt een kans te maken de koers uit te rijden. Maar het is lastig rustig te beginnen met al na 6 km de eerste pittige klim en de Redoute op 17 km. De Redoute en ik hebben elkaar eergisteren voor het eerst ontmoet en dat ging best aardig. M'n tijd tijdens de SRC was 6:35 minuten. Vandaag was het 06:30 minuten, net ietsje sneller dus.
Maar deze leuke opener verdoezelde niet dat de rest van de dag wel eens heel anders zou kunnen gaan lopen. Het bleek al snel lastig om met de snellere jongens mee te gaan. Tijdens de klim kon ik ze bijhouden, maar op het vlakke was het niet te doen. En in de afdalingen moest ik al mijn energie sparen dus reden de meeste renners van me weg. M'n hartslag was lager dan normaal, duidelijk moe. Een paar keer in een groepje gereden waaronder een keer met een wielerclub met Hästings bedden als sponsor. Zouden zij ook die bedden bij zich hebben? Een groepje uit Volendam ging zo hard dat ik dacht dat ze last van heimwee hadden. Bergop met een groep Luxemburgers die mij probeerden te lossen, maar mijn met mijn regelmatige tempo kwam ik vanzelf weer terug.
Het breekpunt voor mij zat op de klim van de Côte de Mont-le-Soie. Op 400 meter voor de top was het over, hartslag kwam niet meer boven de 80%. Het tempo zakte in en andere renners passerden me nu ook in de klim. Gelukkig was daar de vierde controlepost. Ook de rustpauze hielp niet. Er was geen zon en de lucht was erg vochtig waardoor ik niet op temperatuur kon komen, ook een duidelijk signaal. M'n kleding was vochtig en ik werd koud. Als prof stap je af en wordt je in een warme auto wegereden, niet in de wereld van de Cycloboys. Ik moest door, ik kon hoogstens m'n route aanpassen. Nadat ik bij iemand op de kaart had gekeken en de weg goed in me op had opgenomen weer op de fiets gestapt. Een gedeelte van de route heb ik nog gereden, na 150 kilometer afgeslagen naar het mooie Stavelot. Langs de lastige klims van de Côte de Wanne en de Le Stockeu, niet eroverheen. Over het circuit van Franchorchamps door de pits waar een vrije motortraining bezig was. Best spectaculair. En zowaar, de zon kwam door de grijze wolkenmassa heen. En ik voelde dat ik herstelde.
Uiteindelijk in Spa aan de finish aangekomen na 188 km fietsen, daar waar ik in de ochtend tegen 6:30u was aangekomen en om 4:00u voor was opgestaan. Om 18:30u weer in Tilburg en nog best fris. Duidelijk een minder moe gevoel dan na de SRC, toch opmerkelijk. Daarom was het denk ik een goede training. Koershardheid opbouwen heet dat geloof ik. Zondag uitfietsen..
Voor komende zondag heb ik de Tilff-Bastogne-Tilff op het program staan, een iets zwaardere rit dan de Waalse Pijl naar men zegt. Dat zal met de supercompensatie na vandaag te doen moeten zijn…
Leave a Reply