Gearriveerd in Frankrijk na een mooie reis. Goed weer gehad en veel prachtige uitzichten, vooral naarmate ik de Mont Blanc naderde. Vandaag: regen, regen, regen… it pleut behoorlijk maintenant. En ook zo continue.
En vannacht een geweldig onweer wat lekker galmt hier tussen die bergen. Voor vandaag had ik een trainingsrit gepland, maar dat gaat er niet van komen. En het is nog koud ook. Ik heb een hele rustige camping gevonden een kilometer of zes van Morzine vandaan. En met de regen is er al helemaal geen hond hier bekennen. Het gebied in en rondom Morzine is vooral gericht op wintersport. Morzine zelf lag er gisteren wat stilletjes bij, maar het is geen spookdorp. Ik ga daar straks heen om me in te schrijven voor de rit van morgen, en om te kijken wat de weersvoorspellingen zijn (dûh, ik heb toch internet..). Ik hoop echt niet dat het tijdens m’n eerste cyclo morgen het ook zo hard regent. Die afdalingen zijn veel langer en dus ook veel kouder… brrrr. En dan terug naar een tent zonder verwarming en waar alles vochtig is. Dan had ik beter twee weken later naar Frankrijk kunnen afreizen. Even bidden dus.
Gisteren heb ik anderhalf tot twee uur over het opzetten van de tent gedaan. Het was de eerste keer dat ik deze heb opgezet dus dan duurt het natuurlijk iets langer. Maar zo lang… Hij is dan ook wel groot, en daar ben ik nu wel een beetje blij mee. Ik kan gewoon droog zitten en thee drinken vanuit een stoel in plaats van m’n ligbed.
Nog twee Amerikaanse buren gesproken die in nu Duitsland wonen en weer bijna terug gaan. Zij komen hier ‘extreme mountainbiken’. Met fietsen die op motoren lijken, ongelofelijk wat een spul is dat. En erg kostbaar, ze hebben per persoon twee soorten fietsen mee, één fiets kostte rond de €6000,-, het frame alleen al €2.500,-. Eén van die twee gasten is nu 38 jaar en heeft vroeger op de weg gefietst. En hard ook. Hij is zelfs ‘State Champion of Texas’ geweest. En oh ironie, vlak voor de prijsuitreiking werd hij gebeten bij z’n enkel door een hele kleine edoch levensgevaarlijke spin. Om een lang verhaal kort te maken, hij is blij dat hij z’n been nog heeft. Hij kan niet meer op z’n oude niveau op de weg fietsen en is daarom gestopt. En zal er nog altijd last van blijven houden omdat z’n kracht beperkt is. Bij extreme mountainbiken daal je alleen maar af, dus hij kan dat wel enige tijd volhouden. Hij heeft trouwens een keer tegen Lance Armstrong en Eddy Merckx gereden in de tijd dat Armstrong terugkwam na z’n chemokuren ergens in 1994. Die jongen waar ik het over heb won, maar dat telt niet, zei hij zelf. Armstrong was pas net weer bezig.
Het inschrijven van mijn cyclo van morgen vond plaats tijdens een droog moment, jawel. Morgenochtend schijnt het ook droog te zijn. Daarna zal het wisselvallig worden, en zo ook de rest van de week. Dat zien we dan wel weer.
Leave a Reply