Na drie jaar weer terug aan de Côte d’Azur om te trainen. Alleen maar trainen en rusten en verder niks. En in de zon want het wordt een fantastische week qua weer.
In de afgelopen maanden al flink wat getraind, zo’n 2.500 kilometer en 100 uur. Vooral op de Tacx en een paar keer buiten. Er is veel verkeer in Nice en de wegen langs de kust. Dat is wat jammer want het blijft som erg uitkijken met die Fransen. Eenmaal buiten de stad is het lekker om de heuvels in te gaan. Niet steil, lekker lopende klimmen waar ik met zo’n 15 tot 20+ per uur makkelijk omhoog kom maar ook stukken van 8% en meer.
{boxplus href=|images/stories/cycling2012/nice01.jpg| title=|Col de la Madone| rel=boxplus-gallery theme=darksquare} {/boxplus} |
{boxplus href=|images/stories/cycling2012/nice02.jpg| title=|Col de Braus| rel=boxplus-gallery theme=darksquare} {/boxplus} |
{boxplus href=|images/stories/cycling2012/nice03.jpg| title=|Col de Braus| rel=boxplus-gallery theme=darksquare} {/boxplus} |
Dag één: in mijn schema van Frank Senders (www.stapsport.nl) staat een relaxte rit van 3,5 uur op het programma met maximale hartslag in zone HF4. Dat is bij mij tot 165 (mijn max is 188). Dus rustig aan en geen sprintjes bergop. Gekozen om het klimwerk licht te houden en naar het westen te rijden. Na 48 km zie ik dat ik wat extra’s moest doen om de tijd vol te maken, dus ik doe de klim van 7 km die ik net heb gedaan nog twee keer. Afdalen gaat hard, fiets rijdt heerlijk. Ik zie nog een bord die een 27% steile helling. Dat klonk spannend dus die pak ik even mee. Voelde als 26%. Uiteindelijk rij ik 3:50 uur, 105km en 1.241 hoogtemeters met een AVS van 27,4km per uur en een HR van 140 bpm. Heel weining in HF4 geweest, bijna alles in HF3 gedaan. Daarna rusten en eten. Heerlijk.
Dag twee: de dag van de lange duurtraining. Schitterende route over de Col de Braus met sneeuw. Daarna de Col de la Madone en via de Col de Eze terug naar Nice. Na 4 uur een tussenstop in Menton voor een bord met pasta, daar was ik hard aan toe. Uiteindelijk 130 kilometer en 2900 hoogtemeters. Dat zijn nog eens trainingen!
Dag drie: twee uur rustig uitrijden op het vlakke. Naar Monaco gereden en daar door de F1 tunnel gefietst. Daarna in de winkel op de hoek nog wat Porsches en Ferrari’s bekeken, had er nog nooit zoveel op een paar vierkante meter bij elkaar gezien.
Dag vier: ochtendtraining bestond uit drie uur met lage HF en met een kern van 5×8 minuten vlak onder het omslagpunt bergop. Daarvoor koos ik een route richting de Col de Saint Roche en dat was een pittige training over een prachtige route. In 3:09 uur 76km en 1250hm afgelegd. In de midddag twee uur rustig uitgefietst richting Cannes, de lelijkste route van deze week over een drukke kustweg.
Dag vijf: Vier uur op de fiets en gekozen voor een route richting de Col de Vence. Prachtige vlakke aanloop met na 15km direct een 300 meter klimmen met meer dan 18%, daar worden de benen wel wakker van. Met een tussenstop na 3 uur voor een bord pasta in de zon uiteindelijk 4,5 uur op de fiets gezeten. Totaal 120 km en 1700 hoogtemeters.
Dag zes: Richting Peille en de col de la Madone. Daarna up tempo via de klim naar Eze terug. Moe en de eerste klim naar de Madone rustig aan gedaan en de sessie van 10×4 minuten vlak onder het omslagpunt laten zitten. Dagscore: 76k, 3:13u en 1800hm.
In de avond een prachtig vuurwerk die wordt afgeschoten vanaf boten langs de kust op de maat van de muziek die over de boulevard schalt. Dit ter afsluiting van het carnaval en mijn trainingsstage in Nice. Conclusie: geweldige week met 25 trainingsuren en bijna 10.000 hoogtemeters. Het leven van een prof is zo slecht nog niet, zolang er geen wedstrijdstress is.
Leave a Reply