Een fietsmaat van me twitterde laatst dat hij een criterium had gewonnen in Zeeland. Heel erg leuk, en ook jaloersmakend. In mijn korte fietscarriere heb ik nog geen wedstrijdje gewonnen en het zou wel erg leuk zijn om eens op de hoogste trede van een podium te mogen klimmen.
Dus ging ik op onderzoek uit, hoe komt hij aan die wedstrijdjes.
De TMZZeeland bleek dat citerium te hebben georganiseerd, en daar zijn er nog meer van. Toegankelijk voor renners met licentie, en ook zonder. Er bleek ook een individuele tijdrit te zijn in Waarde over 27,6 kilometer, precies over een week. Dat leek me wel wat, ook al wist ik dat ik bij voorbaat kansloos was voor een podiumplaats. Het gemiddelde van de winnaar van vorig jaar lag op ruim 46 km per uur.
Dus ik heb een ligstuurtje gekocht en een paar keer getraind om de juiste houding te vinden. Op zaterdag vertrokken naar Waarde voor de start om 15:22 uur. Bij de start waren diverse tijdrijders zich warm aan het rijden op de rollerbank, supergave tijdritfietsen, strakke pakken en tijdrithelmen. Mooi om te zien. Ook werd het wel meteen duidelijk dat ik maximaal ergens in de middenmoot zou eindigen.
14:45 uur: warmrijden op de weg, op tijd aankomen bij de start en het doel gesteld op 40 gemiddeld per uur. De rit verliep toch wat moeizaam, heen zou ik windkracht 3 (ZO) mee moeten hebben maar zo voelde het niet echt aan. Na 13 km was het keerpunt bereikt, voelde me best goed. RPM 102-105. Na 17 km werd ik ingehaald door iemand die 4 minuten later achter me gestart was, die jongen zou als tweede eindigen met een gemiddelde van meer dan 46 per uur. Ik kon het tempo niet lekker volhouden op de terugweg, rpm daalde naar 98-100. Ik schakelde terug en toen ging het weer beter richting de 105rpm. De wind tegen voelde ik steeds meer. Opeens was daar de finish en deze passeerde ik na 41:28 minuten met een gemiddelde van 39,93 per uur. Precies 8 seconden te laat voor de 40km per uur. Als er een bord zou hebben gestaan met “nog 1 km”, of als mijn rechter ligstuurtje na 14 km niet los zou zijn geraakt, of als mijn rugnummer niet half los zou hebben gelaten of als ik gewoon harder zou kunnen fietsen dan zou ik de 40 gehaald hebben.
Eindresultaat: 39e van de 70. Het was leuk, dit wil ik nog wel een keer.
Leave a Reply