La Ventoux 2010

Over de gevechten in de achterhoede.

Na de succesvolle rit van vorige week in Nevers kijk ik vol goede moed vooruit naar een maand vol met cyclo’s. Vandaag La Ventoux met op het program twee beklimmingen van De Grote Kale Berg zelf. De eerste keer vanuit Bedoin, de zwaarste en meest mythische kant van de drie. De kant van de Tour de France. De kant van Lance Armstrong, Marco Pantani en Tommy Simpson. De tweede beklimming is vanuit Sault tot aan Chalet Reijnard. Als start- en finishplaats dient Beames-de-Venise, een klein dorpje 20 km van de voet van de Ventoux waar je normaal gesproken doorheen rijdt op weg naar een Carpentras of.. de Ventoux.

 

De chambre d’hote die ik heb gevonden bevindt zich in Sarrians, 7km van Beames-de-Venice. ‘s Ochtends word ik wakker van de vogels en een lichte bries. Ik sta op en maak me klaar voor ontbijt. Als ik buiten kom merk ik dat het al warm is, terwijl de klok pas op 7 uur staat. Dat belooft wat.

In Beaumes-de-Venise aangekomen sluit ik aan in de rij voor de start. Om 8:30 uur vertrekken we, altijd een spectaculair moment met die motoren en begeleidende auto’s. Het gas gaat er direct op en de 20 km naar Bedoin zijn gedaan in 40 minuten, terwijl we toch echt af en toe moesten klimmen.

We rijden de Ventoux op. Aangekomen in het bos blijkt het nog relatief gezien koel door de schaduw die er op dit uur van de dag nog is. Ik rij niet slecht, ik durf zelfs te beweren dat ik goed rij. Toch merk ik direct het verschil tussen de goede klimmers en mijzelf.

Aan alle kanten passeren mij de berggeiten. Jongens die ik  vorige week op het vlakke bij kon houden of zelfs achter me liet, laten mij nu staan alsof ik geparkeerd sta. Hup hup hup en weg zijn ze. “Niet gek laten maken, gewoon je eigen tempo rijden”, zeg ik tegen mezelf. Dat lukt aardig.

Over de klim doe ik 1 uur en 33 minuten. Kenners zullen beamen dat dit voor iemand van mijn postuur (1.98 en 82 kilo) een alleszins acceptabele tijd is, zeker met de wetenschap dat er na de klim nog 130 zware kilometers wachten en je dan niet vol naar boven gaat. De benen voelen goed.

 

De afdaling naar Malaucene is prachtig. Goed asfalt en lange rechte wegen zorgen voor topsnelheden van boven de 85km per uur. M’n fiets rijdt fantastisch en geeft geen krimp. Ik haal vele renners in.

De volgende 50 km naar Sault zijn best pittig. Bergop, bergaf, en vooral bergop. De Koperen Ploert begint er zin in te krijgen al die fietsers uit te laten drogen en laat de temperatuur stijgen naar ruim 34 graden Celcius. Ik rij dan weer in een groepje, dan weer alleen. Altijd m’n eigen tempo.

Sault. Weer de Ventoux op en 20 km klimmen, veel minder steil dan vanuit Bedoin. M’n benen blijven het goed doen, m’n schouder echter niet. Wederom na 4 a 5 uur fietsen komen m’n rug- en schouderspieren vast te zitten en ik zit niet lekker meer. Het kost me energie. Balen want het gaat verder best goed.

Chalet Reijnard na 6 uur en 6 minuten bereikt. Heb er langer over gedaan dan gehoopt. Ik drink en eet wat en neem een pauze om m’n rug wat te laten ontspannen. Vijftien minuten later zit ik in de afdaling naar Bedoin, lekker hard. Zie nog een gevallen renner met z’n hand op z’n schouder. Nou, dat is herkenbaar.

Na Bedoin geef ik in de laatste 25km alles om m’n PR te verbeteren en in het goud te rijden. Een eenzaam gevecht buiten de schijnwerpers in de achterhoede van het deelnemersveld. Nog twee lastige klimmetjes van 3 en 4 km. Ik rij binnen na 7:27:45. Geen verbetering van m’n PR en geen goud. Een lichte teleurtelling maakt zich meester van mij.

De hitte heeft zijn tol geeist. Heb ik me daarvoor leeggefietst? Als niet-klimmer voel ik me benadeeld met deze temperaturen. Er zou een correctie moeten plaatsvinden, onterecht is mij gouden plak ontnomen. De schouder en de warmte hebben me leeggezogen, en dat terwijl de benen goed waren. Na een half uur ben ik weer aanspreekbaar en kan ik wat gaan eten.

In ieder geval heb ik weer een zware cyclo op m’n naam gezet en 275 punten gescoord. 52e in mijn categorie van de 90. En in het totaalklassement neem ik de 18e plaats in met 558.90 punten. Dat valt dan nog mee, als je het maar vaak genoeg herhaalt. Echter, de lastige schouder geeft stof tot nadenken voor de planning. Komende week rustig trainen in het mooie zuiden van de Ardeche en hopen op koeler weer in de Vogezen a.s. zaterdag. Word vervolgd..