Col de la Madone

De klim aan de oostzijde van de Col de la Madone is een aanrader. Het is vanuit Nice goed te doen als je over de D6098 langs de kust via Monaco en Monte Carlo naar Menton rijdt. In Monaco rij je overigens over het Formule 1 stratencircuit, inclusief de bekende tunnel. Mijn ontzag voor de F1 piloten is meteen gegroeid als ik zie hoe smal die straten zijn, wetende hoe hard ze daar doorheen vliegen. Nice-Menton is ongeveer 30 kilometer en die gaan relaxed op en neer zodat je zo nu en dan even iets meer dan vals plat mag klimmen, prima om op te warmen voor de Madone. Vlak voor Menton sla je af en rij je over de boulevard het stadje in.

In Menton zie ik al snel de bordjes met Ste Agnès erop aangegeven. Eerst een lange straat door richting het noorden, langs een supermarkt en dan begint het. Chrono indrukken en gaan. De smalle weg gaat prachtig slingerend omhoog tussen de huizen door tegen mooie steile flanken van het dal van Menton. Onder de brug door van de A8 die naar ik schat 150 meter hoog is. Veel korte bochten, draaien en weer naar de andere kant van het dal. Even later passeer ik de brug weer maar nu rij ik er boven. Zo gaat het redelijk constant omhoog en ik kan een een vast tempo aanhouden (34×23). Beneden rij ik nog in de zon, op 600 meter is het grijs en rij ik de mist in. Als ik een bergrug overga is het geluid van de autosnelweg ineens verdwenen. Het is heel stil en samen met de dikker wordende mist is dat een aparte ervaring. Ik zie af en toe nog amper 30 meter vooruit en dat ik Ste. Agnès nader zie ik enkel aan de bordjes. Het mooie dorpje zelf wat ergens rechts van mij tegen de bergwand zou moeten aankleven is vandaag onzichtbaar gehuld in mist.

De weg wordt iets vlakker en het tempo kan omhoog. Vlak voor de top wordt het weer wat zwaarder, ik probeer me niet te forceren want het zal boven koud zijn en ik wil energie over houden om warm te blijven. Uiteindelijk kom ik boven in 55 minuten, niet slecht. Ik kus het bord van de Madone en daal snel af richting La Turbie. Dat is best frisjes in de mist. Geen windjack dus niet nadenken en gaan. De afdaling van nu was drie dagen terug mijn eerste klim van de Madone, en het gaat lekker soepel naar beneden. De afdaling heeft langere rechte stukken dan de andere zijde en is daarmee overzichtelijker. Zo rij ik via La Turbie en de Col d’Eze weer terug naar Nice. Dat hele stuk is vooral afdalen en soms kleine stukjes vals plat klimmen, en die gaan met het windje in de rug best hard. Zo ben ik al heel snel terug in Nice.

Beloning is wederom een mooi uitzicht over Nice, en in de stad een lekker broodje bij de boulangerie. Dit was het dan, de Col de la Madone van de oostzijde. En daarmee is er ook een einde gekomen aan deze hele fijne trainingsstage aan de Cote d’Azur. Voor herhaling vatbaar..