Cote d’Azur: fietsen en carnaval

Het VMware congres is weer voorbij en het was leerzaam, leuk en inspirerend. Veel nieuwe ideeen gehoord en gezien, de ontwikkelingen op het gebied van virtualisatie gaan hard en een nieuwe fase lijkt te worden ingegaan als je ziet wat er allemaal gaat gebeuren. Het blijft me enorm boeien en ik raak er enthousiast van. Voorlopig maar eens kijken wat we in de komende periode op kleine schaal hiervan kunnen gaan toepassen op het werk.

Het is donderdagavond als ik Mariane ophaal van het station in Cannes, en het is erg leuk om elkaar weer te zien. Na een wandeling door Cannes eten we in dat ene Italiaanse restaurantje waar ik eerder deze week al was geweest. Onthaald als vaste gasten worden we, vrienden zijn we. We krijgen wel een slecht tafeltje, maar die vergissing zetten we snel weer recht. De volgende dag maak ik ‘s ochtends een mooie rit langs de kust richting Fréjus, en de terugweg gaat door het meer bergachtige binnenland. Mooie vergezichten en prachtige kleuren krijg ik te zien. En prettig gezelschap in de vorm van de 67-jarige Luxemburger Armand die behoorlijk kan doortrappen en ieder jaar overwinterd aan de Cote d’Azur, niet slecht.

s’ Middags met Mariane in de trein naar Nice, ons volgende hotel opzoeken. En dat is een aangename verassing want de kamer is groter en veel lichter. Een ontbijttafeltje, een mini keukentje en ruimte voor m’n fiets. En vlak bij de boulevard. We gaan de stad in en besluiten om een Noord-Afrikaans restaurantje te testen en dat pakt goed uit. De temperatuur in de stad is lekker, er staat geen wind zodat je heerlijk zonder jas buiten kunt lopen, al is de lokale bevolking het daar nog niet helemaal mee eens.

De volgende dag sta ik vroeg op om de Col de la Madone te gaan beklimmen. Nadat ik in Nice nog een vers koffiebroodje naar binnen werk kan ik direct aan de bak. De klim naar de Col de Quatre Chins begint nog in de stad en gaat flink omhoog. Binnen een mum van tijd word ik beloond met prachtige uitzichten over de stad en daarna ook over de zee. Meteen daaropvolgend de klim naar de Col d’Eze, ook erg leuk. Via Turbie rij ik al snel op weg naar naar de Madone. Dat gaat allemaal erg soepel en ik voel me prima. Het is af en toe best even werken, maar over het algemeen rij ik gemakkelijk omhoog. Een paar kilometer voor de top worden de wegen smaller en gaat slingerend omhoog. Ook meer gravel op de weg maar goed te doen.

De top van de de Col de la Madone geeft me een mooi uitzicht over de besneeuwde toppen van de Alpen, dat terwijl ik in warme zon sta. De skigebieden niet ver van hier zijn bezaaid met wintersporters, raar idee. De afdaling aan de oostzijde maakt duidelijk dat deze zijde wat lastiger is om te klimmen, minder geleidelijk. Ik daal niet snel want de weg is smal, de bochten zijn kort en onoverzichtelijk, er ligt veel gravel op de weg en de ravijnen zijn diep. Een lekke band daargelaten rij ik soepel naar beneden langs een prachtig stadje genaamd St. Agnes. In de buurt van Menton krijg ik weer mooie vergezichten te zien. Menton ligt aan de kust en ik zie het van bovenaf liggen. Ik sta daar ergens op de rug van de berg en kijk naar beneden in het vrij smalle dal wat eindigt in de zee, heel mooi.

In Menton rij ik naar de boulevard waar vandaan ik Italië zie liggen. Zo rij ik langs de kust weer terug naar Nice, waarbij ik dwars door Monaco fiets. Monaco is vrij herkenbaar aan de enorme hoogbouw, en je komt er gemiddeld genomen wat meer Porsches en Ferrari’s tegen. Nice is echter ook leuk, vooral omdat het carnaval is deze week. Die avond zien Mariane en ik een carnavalsoptocht waarbij de wagens prachtig opgebouwd en verlicht zijn. Het is best indrukwekkend en er zijn veel mensen op de been. Rond 23 uur stappen we een Indiaas restaurantje binnen waar we na de maaltijd heerlijke chai, een Indiase thee met melk en kruiden, krijgen voorgeschoteld. Beter chai bestaat er niet.

De volgende dag ben ik al weer vroeg op de fiets op weg naar Menton om de andere kant van de Madone te beklimmen. Het is vandaag echter zwaar bewolkt en het regent zowaar. Het doet me niks, het waait niet en is niet echt koud, en ik zit al vrij snel bij Monaco. Daar klapt mijn achterband ineens en nadat ik de binnenband vervang zie ik dat er een klein scheurtje in de buitenband zit. Dat is minder, en op zondag zal er in Monaco geen fietsenwinkel open zijn. Ik besluit maar om terug te keren, en gelukkig gaan die 20 km goed, zonder lekke band. Balen, maar helaas. ‘s Middags weer een carnavalsparade en ‘s avonds zien Mariane en ik samen met tienduizenden anderen een prachtig vuurwerk wat vanaf vijf boten op zee de lucht in wordt geschoten, precies op de maat van de muziek die over de boulevard schalt.

Het is maandag. Mariane vertrekt naar de Ardeche en heb ik nog anderhalve dag in Nice. Het weer is omgeslagen en niet meer zo aangenaam als vorige week. Morgen staat de tweede poging gepland voor de klim van de oostzijde van de Madone en ik hoop dat het dan droog is. Vanavond kook ik wat pasta in m’n kamer, best makkelijk zo’n keukentje. Daarna kan ik om de hoek nog een filmpje pakken, ook leuk. Ik vermaak me hier nog wel even.