La Ventoux 2008

Het is vijf uur ‘s ochtends als ik wakker word in mijn tent omdat een stel Italianen vrij luidruchtig zijn opgestaan om te ontbijten. Om half zes besluit ik om ook te gaan eten want in slaap vallen lukt niet meer. Een flink bord pasta, en daarna nog even rusten. Het waaide de hele nacht en ik werd steeds wakker en zo hoop ik nog een half uurtje te kunnen slapen. De weersvoorspellingen zijn niet erg goed, windkracht 7 tot 8 en wellicht regen. Om 8:10 uur warm aangekleed naar de start..

Het is vandaag niet de eerste keer dat ik de Ventoux ga rijden, het zal de zesde keer worden. De laatste keer is denk ik twaalf jaar geleden en toen reed ik vanuit Bedoin twee maal in een week in 1:42u omhoog. Destijds was het meer soort van tijdrit, het doel was de top en daarna was het terug rijden naar de camping. Nu moeten er nog 140 kilometers worden afgelegd als ik op de top sta, maar ik hoop wel de tijd van toen te verbeteren.

De start is om 8:30 uur en ik rij redelijk relaxed de eerste 17 km naar Bedoin. Beetje opwarmen, want de klim naar de Ventoux ligt al direct in het begin van de rit en m’n benen lijken het niet te beseffen dat er gereden gaat worden vandaag. Het stadje Bedoin herken ik nog, dezelfde straatjes en terrasjes, er lijkt niets veranderd. De 21 kilometer lange klim naar de top van de Ventoux gaat niet slecht. De wind speelt me niet echt parten en het tempo kan ik vrij constant houden. Ik merk wel dat het de eerste lange klim is van dit jaar, het lichaam moet weer even wennen. Ik rij in 1:40u naar boven en voel me redelijk goed. De top van de Ventoux ligt in de mist en dat bemoeilijkt het afdalen enigzins en het is ook wat koud. Maar al snel is er weer vrij zicht en gaat het hard naar beneden. De afdaling van de Ventoux is makkelijk, de wegen zijn breed en in goede staat en er zijn niet veel scherpe haarspeldbochten. In 20 minuten ben ik beneden en de volgende 50 km naar Sault gaan op en neer en rij ik lange tijd met twee Italianen van groepje naar groepje. Na 100km krijg ik het zwaar en voel ik dat de energie verdwijnt waardoor de volgende beklimming van de Ventoux vanuit Sault tot aan Chalet Reinard alles behalve vanzelf gaat. De eerste 8 km is pittig en tot m’n ergernis wordt ik ook drie keer ingehaald, het tweede deel is veel makkellijker en kan ik gelukkig even bijkomen. Even wat sinaasappels en drinken aanpakken op de top en met nog 35km te gaan weer snel afdalen naar Bedoin.

Ik rij nu veel alleen en haal heel af en toe nog iemand in. Ik voel dat ik langzaam herstel en op 15 km van het einde zit ik in een groepje van vier man en kan ik in de laatste klim van ze wegrijden. Nog 10 km hard vals plat of meer naar beneden en zo rij ik al snel Beaumes de Venise weer binnen. Uiteindelijk geen supertijd, vooral door het stuk tussen kilometer 100 en 140 waar ik niet lekker heb gereden: 156e van de 357 deelnemers, en 50e in mijn categorie in een tijd van 07:15 uur.

Vorig jaar was ik in het totaalklassement van de Grand Trophée als derde of vierde Nederlander geeindigd. Mijn doel dit jaar was om een een flink aantal punten extra te halen door 8 van de 11 ritten te rijden en als één van de betere Nederlanders te eindigen. Blijkt dat dit jaar een aantal andere Nederlanders hetzelfde idee hebben en zij rijden alle 11 ritten, en nog harder ook. Tja, topsport is keihard. Ik bereid me de rest van de week rustig voor op Les Trois Ballons (205km) van komend weekend. Ondertussen hopelijk genietend van het Nederlands elftal in Bern.

A bientôt!