Saint Félicien is een mooi dorpje, een beetje in het het noorden van de Ardeche. Ieder jaar op de langste dag van het jaar vindt daar de start een groot fietsevenement plaats: l'Ardechoise. Het dorpje dat normaal 600 inwoners telt wordt dan overspoeld door meer dan 13.000 fietsers, en dan komt de aanhang daar nog bij. 
Na de regen in Morzine was ik wel toe aan wat meer Mediterane temperaturen, en de Ardeche ligt die kant op. Tijdens de cyclo van Morzine hoorde ik de verhalen over de Ardechoise van een Franse jongen die mee zou gaan doen en verbaast was dat ik het niet kende. Hij vertelde in zijn beste Frans (ik begreep het maar net): fietsen door het prachtige natuurgebied en door de vele dorpjes in de Ardeche, praktisch overal feest, je wordt als held onthaald. Dat leek me wel wat, held voor een dag. De dag erop besloot ik af te reizen naar St. Félicien. De reis verliep voorspoedig en het was fijn de blower in de auto aan te moeten zetten omdat het warm werd. Eenmaal aangekomen in het heerlijk warme St. Félicien en na een bakkie in het café (met het meest smerige koffieapparaat dat ik ooit heb gezien) besloten direct naar de organisatie van de Ardechoise te gaan om de mogelijkheden te bekijken. Alles in St. Félicien zit tenslotte om de hoek.
En daar werd ik door een bijzonder aardige Francaise uitgebreid voorgelicht. Dit jaar al weer de de 16e uitvoering van de Ardechoise. En het keuzemenu dat wordt geboden is bijzonder groot. Alles kan: rijden op één dag (de laatste dag) is mogelijk, maar ook twee of drie dagen door de Ardeche. En de afstanden kun je zelf kiezen. Van 68km tot 600km. Je moet er alleen op tijd bijzijn als je meerdere dagen wilt rijden, ergens in maart op z'n laatst.
Ik kon niet meer meedoen aan de drie dagen want die zat al maanden vol. Ik nam een avond bedenktijd en de volgende dag toen ik me wilde inschrijven voor de cyclosportive van zaterdag van 268km bleek dat er een Fransman had afgezegd voor zijn drie-dagen-trip. Dus… het werden alsnog de drie dagen. Twee keer 's avonds eten en slapen in een herbergement ergens onderweg. Beetje bagage meegeven aan de organistatie en hup.. dwars door de Ardeche, 600km en over 33 cols met naam heen.
Het was waar wat me was verteld, in bijna ieder dorp was er een tafel met eten en drinken. Je zou nog bijna aankomen. De eerste twee dagen wordt verwacht dat je overdag voor je eigen eten zorgt, maar dat is niet echt nodig. En bijna overal muziek, verklede mensen en schoolkinderen die je uitgebreid toezingen en 'high fives' uitdelen. En zoveel mooie en afwisselde beelden van de natuur in de Ardeche.
Het is niet alleen maar feest, het is ook zeker afzien. Gemiddeld per dag ongeveer 3500m geklommen. Korte en lange klimmen van 3 tot soms 17 kilometer, meestal een moyenne van rond de 5%. De eerste dag kwam neer op 212km, de tweede en zwaarste dag op 205km. Tjonge, de tweede dag begon best gaaf, 's ochtends nog langs Vallont Pont d'Arc, maar eenmaal in de buurt van een dorpje genaamd Borne na 180km zat ik er tamelijk doorheen. Vreselijk slecht wegdek en nog zo veel te klimmen en te dalen. Dan kan de natuur best mooi zijn, maar ik zie het dan even niet meer zo. Toen ik aankwam in mijn herbergement in Mazon l'Abbaye was ik helemaal leeg. Gelukkig was ik de eerste die aankwam, in een overigens heel erg idylisch pension, dat kreeg ik nog wel mee. Ik kon ongestoord douchen en daarna slapen. Anderhalf uur en een Hoegaarden later voelde ik me een stuk beter. Inmiddels bevond ik me in het gezelschap van de meeste andere Fransen, geen Nederlander te bekennen. En het werd een bijzondere avond. De eigenaresse schotelde ons, 15 man, in haar eentje fantastisch eten voor en de sfeer was heel goed. De laatste fietsers kwamen binnen toen wij al enige tijd aan het hoofdgerecht bezig waren en zij werden met luid applaus onthaald.
Ook het ontbijt was heerlijk, perfecte voorbereiding voor de derde en laatste dag. En het ging erg hard. Het was ook best koud bovenop een aantal toppen waardoor je wel wil doorfietsen. Naarmate St. Félicien naderde waren er ook steeds meer fietsers op de weg die meededen aan de kortere tochten. Het was af en toe echt een slalom. Vooral in de afdalingen best oppassen want de minder ervaren fietsers slingeren nogal en wijken zonder te kijken onverwacht uit. De feesten in de dorpen waren nu ook nog groter en de muziek was nog veel harder. Met in de laatste beklimming van de Col de Buisson een gedeelte met 15% en in iedere bocht een muziek- of zanggroep. Soms ging ik er harder door rijden omdat het toch niet helemaal mijn ding was, maar het idee is echt geweldig. En op de top één groot feest met een rockband. Het was daar zo druk dat ik ben doorgereden. Ik had gedacht rond 16 uur in St. Félicien aan te komen, dat werd 14:28 uur.
In St. Félicien zo ontzettend veel mensen op de been en alles verliep soepel. Heel prettig en net niet te warm. Samen met de Francaise van de organistatie gegeten, wat erg leuk was, gedouched en nog wat met een Franse fietsvriend gesproken. Weinig Nederlanders dus, houden zo denk ik. Volgend jaar weer als dat lukt.
Leave a Reply